Abbaye Royale d'Hautecombe

De Abtei van Hautecombe, gebouwd aan het begin van de 12e eeuw onder de impulsen van abt cisterciëner Amédée van Clermont en met steun van de graafschappen van Savoie, vormt een belangrijk historisch en spiritueel centrum. Ze werd altijd bewoond door een religieuze gemeenschap, behalve voor een korte periode tijdens de Franse Revolutie.

Sinds 1174 wordt ze het grafelijk gravenhof van de huiselijke familie van Savoie, waarin de resten van leden van deze edele familie worden gelegd. Dit gebruik duurt voort, hoewel afwisselend, tot de 16e eeuw, waarna er een onderbreking is. Na de Revolutie worden de resten der souverains in het paleis van de Prinsen verzameld.

De abtei kent een periode van gouden tijd gedurende vier eeuwen, waarin spirituele en materiële bloei plaatsvindt onder leiding van meerdere invloedrijke abbotten, waaronder sommigen bisschoppen en zelfs paus, zoals Celestijn IV in 1241. Vanaf de 15e eeuw, met de reformatie van de Commende, wordt de abtei toevertrouwd aan non-residentieel abbotten, wat leidt tot een aanzienlijk afname van monniken en het verder verslechteren van de gebouwen.

De Franse Revolutie verergerd deze situatie, met de annexatie van Savoie door Frankrijk, de verdrevene monniken en het plunderen van de abtei. De abtei wordt omgetoverd in een keramiekfabriek, waardoor ze in ruïnes raakt, maar trekt de aandacht van de romantische stroming, vooral door het werk van Lamartine.

In de 19e eeuw, onder impulsen van koning Charles-Félix van Sardinië, wordt de abtei gerestaureerd in een flamboyant neo-gotiek stijl door architect Ernesto Melano, die haar originele aspect uit de begin-16e eeuw teruggeeft. Hautecombe herinnert zich zo zijn functie als grafelijk gravenhof.

Sindsdien is de abtei toevertrouwd aan verschillende religieuze gemeenschappen, waaronder de Gemeenschap van het Nieuwe Pad sinds 1992, die voortzet met een levensstijl van bidden en ontvangen in een ecumenische geest.

Het architectonisch ontwerp van de abtei, vooral haar neo-gotiek stijl en rijke decoratieve sculpturen en beeldhouwwerk, vormt een contrast met de oorspronkelijke cisterciëense sobrieteit. De technieken van het stucwerk, fresco's, schilderijen en standbeelden getuigen van de artistieke en culturele belangrijkheid van het gebouw.

De Grange Batelière, een 12e eeuws gebouw dat overleeft, illustreert de geschiedenis van de eerste cisterciëense monniken, gebruikt voor opslag en nu voor culturele tentoonstellingen.

Zo vormt de Abtei van Hautecombe over de eeuwen heen een plaats van spiritualiteit, historie en kunst, getuigend van de evolutie van religieuze gemeenschappen, architectuur en adellijke begrafenispraktijken.