Abbaye d'Auberive

Η Αυβερίνη Μονή, κατασκευάστρια του 1135 από τον Άγιο Βέρναρδο της Κλαιρβάλε, είναι μια χρυσή παράδοση της κιστερκιανής αρχιτεκτονικής. Στη σημειωμένη φύσικη της, μαίνεται η ιστορία της μοναστικής, παραγωγικής και πειθώνιας περιοχής.

Αρχιτεκτονική και Ιστορία Κιστερκιανή
Κατασκευάστρια με το σύμβολο «βέρναρδικό», η Αυβερίνη Μονή διαφέρει με καθυστερημένη διαχείριση του νερού, απαραίτητη για τη μοναστική ζωή. Οι μοναχοί κανάλισαν την ποταμό Αυβέ και ανάπτυξαν ένα σύστημα ποτερικής παραγωγής για να εγγυώνται την αυτάρκειά τους. Η μονή καταλίπει την απόκριση στον 13ο αιώνα με μεγάλο παραδοσιακό χαμένο έδαφος και μυλή.

Εξέλιξη δια μιλίων ετών
- 16ο αιώνα: Η μονή περάσει στον ρυθμό της κομπανικής μοναχείας, όπου οι κομπανικοί αρχιεπίσκοποι διαχειρίζονται τα επάρχια της. Επιτέθηκε στη μονή η πόλεμος των Θρησκευτικών Πόλεων και αναδιάβαστηκε πολλές φορές.
- 17ο-18ο αιώνα: Τα εγκαταστήματα συντεθώνται, δίνοντας τη μονή το παρόν φάσμα, κυρίως με την άξεση του αιώνα των επισκέπτων και την αναδιάβαση των πλοίων και μυλών.

Περίοδος Παραγωγικής και Πειθώνιας
Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, η μονή γίνεται μια πλοκάμια κόλπου πριν από τη μετατροπή σε εύφυες νέα. Στο 1856, αναζητείται από τη διοίκηση πειθώνιων και γίνεται μια φυλάκιο γυναικών, συμπεριλαμβανομένης η γνωστή Λουίζι Μιχέλ. Στη συνέχεια χρησιμοποιείται ως εργασιακή κολώνιο για αδύναμους παιδιά και ως οικονομικό κολώνιο για νηπίους μέχρι το 1924.

Επανέγερση Μοναστικής και Σύγχρονη
Ανάμεσα στο 1925 και το 1960, η μονή ανακατανέμεται μια χριστιανική πρόθεση πριν γίνει ένα κολώνιο επιδρομής μέχρι το 2004. Αυτή τη στιγμή, η μονή, ανασκευάζονται, μαίνεται περίπου 900 ετών ιστορίας, συνδυάζοντας χριστιανικό, πειθωνιακό και παραγωγικό παράδειγμα.